Geschenken, Steekpenningen and Schuldoffers

Dit is de tijd van het jaar dat mensen rondhollen om geschenken te kopen, in te pakken en op te sturen naar vrienden en familie. Het lijkt op een onschuldige en aangename traditie vooral wanneer we er gebruik van maken om elkaar te herinneren aan Gods grootste geschenk - Zijn Zoon. 

Jammer genoeg worden de redenen om te geven overschaduwd ja zelfs vervormd door de drang om de perfecte das, sjaal of auto te vinden. Ja, hier in Californië moedigen een aantal autofabrikanten de mensen aan om een nieuwe auto te schenken voor Kerstmis! Het feit dat sommigen nog niet de lening van vorige Kerst hebben afbetaald maakt de hele commercialisering zelfs nog meer iets van een bespotting. (De schuld voor een nieuwe auto kan op je nek terechtkomen voor de volgende acht Kerstmissen). 

Hoe kan zo'n excellente en offergezinde praktijk worden gekaapt door de goden van het geld, hebzucht en materialisme? Ik denk dat het antwoord teruggaat tot de tijd toen we vergaten waar het om gaat bij deze gelegenheid. We weten allemaal dat Kerstmis heidense wortels heeft en toch zijn er steeds sommigen die deze dubieuze oorsprong negeren in de hoop dat er iets goeds uit voortkomt. Maar het lijkt er op dat de wereldse god het hele ding heeft teruggeëist en het is opnieuw een volkomen heidens feest. Ja zelfs Christenen handelen als heidenen als zij winkel in winkel uit dollend hun bankschuld aandikken. Dan zijn er de competities om mekaar de loef af te steken in versieringen, cadeautjes  en etentjes. Voeg daarbij de vraatzucht en de familievetes en we hebben de ingrediënten van een fantastische geestelijke oefening!

Toen het weer de voorbije weken in vele delen van het land(USA)omsloeg met stormen, regen en sneeuw, zei mijn vrouw dat zelfs het vele gure weer de mensen niet kon weerhouden om te gaan winkelen. Sinds Thanksgiving hebben vele Christenen zich gevoegd bij de miljoenen die eer brengen aan de goden van zilver en goud en het lijkt er op dat hen niets kan weerhouden. Velen kiezen er zelfs voor om de samenkomst van de gelovigen over te slaan om samen met de wereld Mammon te aanbidden. Anderen, die nooit op tijd komen in de bijeenkomst, staan om 2 uur 's nachts op om mede te gaan aanschuiven voor de Kerstuitverkoop. Zij zullen om middernacht met Kerst samen met anderen opnieuw in de rij staan om geschenken uit te wisselen en nog meer koopjes te verzilveren.

Het lijkt allemaal weinig Christelijk, vooral als we kijken op één belangrijk feit: God gaf ons geen das, sokken  of een auto - Hij gaf Zichzelf aan ons. Hoe kunnen we een opzichtige das vergelijken met Jezus en een kredietkaart met Zijn kostbaar bloed.

Een van de gemengde motieven van geschenken is de behoefte om de ontvanger om te kopen. Hiermee bedoel ik dat mensen elkaar geschenken aanbieden in de hoop dat het hun tekortkoming om zich te geven aan hun dierbaren toen het nodig was, zal vergoeden. Kinderen misbruiken hun moeder het ganse jaar door en denken dat ze het kunnen goedmaken door hen iets moois te geven op Moederdag. Alzo hopen wij dat een Kerstgeschenk ons gebrek aan liefde, toewijding en respect in het voorbije jaar zal vergoeden.

Geschenken voor allerlei gelegenheden kunnen een prachtige uitdrukking zijn van zorg en liefde, maar het kan het geven van onszelf aan anderen niet vervangen. Ouders hebben het hele jaar door druk met het najagen van succes en dingetjes, en sussen hun geweten door hun kinderen dingetjes te geven die werken op batterijen. Geen enkel gadget kan het gebrek aan tijd, liefde en aandacht terugbetalen. Geven begint met onszelf te geven.

De Vader heeft ons vele geschenken gegeven - vergeving, de gemeente, bedieningen, de Bijbel, geestelijke gaven enz. Maar vooreerst gaf Hij ons Jezus. Daar begon alles mee. Ten minste zes verzen in het Nieuw Testament gaat over het feit dat "Hij Zichzelf gaf". Evenzo kunnen we God alle mogelijke geschenken geven, maar als we eerst onszelf niet hebben gegeven dan verliezen we onze tijd. Dus het offer dat sommigen in het zakje doen is geen offer maar een steekpenning - hopende Gods inschikkelijkheid te kunnen kopen voor hun gebrek aan toewijding. Paulus spreekt geestdriftig over de  Macedoniërs die vanuit hun armoede gaven, maar wat nog belangrijker is " zij gaven zich… eerst aan de Here en door de wil van God ook aan ons." (2Kor.8:5).

Elk geschenk dat we deze Kerst geven moet beginnen met onszelf te geven - honderd procent - aan de Here. En dan dienen we onszelf aan mekaar te geven. Bemerk dat het vers niet zegt dat zij uit zichzelf gaven maar dat ze zichzelf gaven. Dat betekent ongereserveerd en zonder aarzeling.

Wat zou ik graag hebben met Kerstmis? Hetzelfde als altijd. Dat elke gelovige die ik dien zichzelf aan de Here geeft. Eigenlijk zou het een fantastisch jaar worden indien slechts 5 mensen in onze gemeente die tekortschoten aan de Here zich 100% aan Hem zouden geven dit jaar. Een nieuwe auto of huis kan me niet gelukkiger maken dan te zien hoe mensen hun verplichtingen tot de Here nakomen. 

Ja we zijn verplicht om ons geheel aan Hem te geven. Minder dan dat werkt niet omdat Hij ons alles heeft gegeven. De Vader gaf Zijn meest dierbare eniggeboren Zoon. Jezus gaf Zich geheel – tot Zijn laatste druppel bloed en Zijn laatste menselijke levensadem.

Maar geven omdat we ons schuldig voelen is ook niet de juiste reden. Er kan maar één juiste reden zijn en dat is liefde. We dienen onszelf aan de Here te geven omdat we van Hem houden en we dienen ons aan mekaar te geven omdat we mekaar liefhebben. Al het andere is een charade en hypocritisch.

“...onze grote God en Heiland, Christus Jezus, die Zich voor ons heeft gegeven om ons vrij te maken van alle ongerechtigheid, en voor Zich te reinigen een eigen volk, volijverig in goede werken." (Titus 2:13b - 14).